Filmschool – Eerste dag

Oorspronkelijk geplaatst door Jasper Langedijk op donderdag 05 mei 2016. 

Blik in de camera.

Na een ontspannen autorit (er waren niet veel anderen op de weg) kwam ik een half uur te vroeg bij het Camera College in Bergen op Zoom aan. Er was al één van de in totaal vijf cursisten. In drie kwartier waren we compleet en zaten we met de docent (of instructeur: vanaf hier noem ik hem gewoon docent) een inleidend praatje en een eveneens inleidend rondje te doen. Eén regisseur die ook wil kunnen filmen en camerakennis nodig vindt te hebben om zijn klanten beter te adviseren, één voormalig communicatieadviseur die net als ik met films in de weer was, maar dat nu zelfstandig doet. Eén jonge fietsenmaker die toch iets anders met z’n leven wil (en daarom ook al nieuwsitems voor een lokale nieuwswebsite maakt) en tenslotte een voormalig student (afgestudeerd) die al een jaar geen baan in zijn expertisegebied kan vinden en nu andere interessante varianten van een baan en beroep vinden een kans geeft. Dan was er nog de docent; 20 jaar in het vak, werkt in binnen en buitenland (meer buitenland) als cameraman, wat ze dáár Director of Photograpy (DP) noemen.

Oh, en ikzelf natuurlijk. Een wonderlijk gezelschap. De les was al snel begonnen. Veel ruimte voor kletsen is er niet: we moeten heel veel opschrijven. En wat we opschrijven moeten we allemaal kennen op korte termijn. Enerzijds omdat we er toetsvragen op het tentamen over krijgen, en anderzijds omdat alles wat we de komende tijd doen, als het ware door bouwt op deze theoriekennis. Ik vond het heel veel, heel technisch maar ook heel interessant en voor een vrij groot deel ook heel herkenbaar. Zeven jaar zelfstudie maakt dat je de meeste dingen al eens bent tegengekomen. Alleen snapte ik daar toen in veel gevallen helemaal niets van. En nu grijpt het in elkaar. Dubbel leuk dus. Maar ik had beloofd een paar vragen terugkerend te behandelen, en zodanig dat een geïnteresseerde lezer die niet deze opleiding wil of kan doen er ook iets aan heeft. Bij voorkeur: dat die er meteen iets aan heeft. Dat helpt mij bij het eigen maken van de stof en de naar kennis zoekende lezer in zijn eigen af te leggen pad. Of het mij lukt alles op die manier op te schrijven is nog even bezien. Stevige kost is het.

Waar ging het over?
Het ging er over uit welke onderdelen een camera echt bestaat: objectief, camera, recorder en monitor. In deze les zijn we op de eerste twee zeer uitgebreid ingegaan. De laatste twee onderwerpen staan voor morgen op de agenda. 

Wat kun je er direct mee?
Ik snap per direct wat (op papier) de eigenschappen van een lens zijn afgaande op de gegevens op de lens (of op de doos, of op de webshop omschrijving). Nu heb ik een camera die geen verwisselbare lenzen heeft, dus ik kán er wel meteen wat mee maar ik zál er niet direct wat mee doen. Je hebt namelijk groothoek-, standaard en telelenzen en dat dan weer in lenzen die wel en lenzen die niet kunnen zoomen (primes en zoomlenzen heten dat). Het is niet mogelijk in één alinea even wat wetenswaardigheden voor de geïnteresseerde lezer neer te zetten hier. Daarvoor is het (voor mij) te complex. Ik heb overigens wel een paar nieuwe dingen geleerd waar die lezer wel heel veel aan heeft, maar die vertel ik in de laatste vraag van dit verslag.

Wat vond ik er van?
Ik vond het zoals ik geloof ik al had laten merken in één woord fantastisch. De opleiding doet nu al in het groot wat ik in het klein hoopte te komen halen. Het is echt een hele stevige opleiding tot cameraman. Geweldig!

Moeilijkste?
Brandpuntafstanden (de afstand tussen de voorste lens en camera, bij cinema camera’s: tussen de voorste lens en de sensor in de binnenkant), T-stops (diafragma zoals de natuurkunde vindt dat het is: hoeveel licht een lens doorlaat) en F-stops (diafragma in het ideale geval: zelfde schaalverdeling als T-stops, maar anders ingezet en bedoeld). Zie je dat het ook echt moeilijk is, hahaha?

Wat vond ik het leukste, meest interessante of nuttige? Of beter: wat was de grootste eyeopener?
Komt ie: bij camera’s zijn de lichtgevoelige chips van een bepaald formaat en ze hebben een bepaalde resolutie (hoeveelheid pixels in dat vlak wat de lichtgevoelige chip is). De commercie probeert camera’s te verkopen met steeds hogere resoluties: 4K (stevige trede hogere resolutie dan ons inmiddels vertrouwde HD formaat) tref je al aan in consumentencamera’s bij de wit- en bruingoedwinkels. De veronderstelde professionele grote broers en zussen zijn de cinema camera’s waar 6K en zelfs 8K lichtgevoelige chips inzitten. Maar de grap is: hoe meer pixels er op een chip zitten, hoe kleiner deze zijn en hoe ongevoeliger deze voor licht zijn. Het beste beeld (scherpste, zo je wilt), krijg je van een wat grotere chip met daarop minder maar wel wat grotere pixels. En nog hogere resolutie (stel er komt een smartphone uit met een 6K opnamemogelijkheid), heeft nog meer last van dit verschijnsel.

De één na grootste eyeopener was overigens deze: je moet de iris (het diafragma) niet gebruiken voor het regelen van de belichting. Dat doe je met ND filters. (Als je het met het diafragma doet, ontneem je de lens verder alle ruimte om goed licht door te geven, en dus ontneem je hem of haar alle mogelijkheden het goede werk te verrichten.) Dat is iets wat ik per direct niet meer doe dus. (Voor mensen met een gewone ‘handycam’, camcorder of filmende smartphone is dit iets waar je niets mee kunt helaas. Hoewel er vast wel filtertjes te maken zijn voor over je telefoon-lensje. Zou nog positief werken ook, trouwens.

RED cinema camera

Na de lesdag was ik aanzienlijk minder moe dan ik verwacht had. Van een eerdere stevige opleiding had ik geleerd dat ik niet moet onderschatten hoe maximaal geconcentreerd (en heel fanatiek) ik zoiets zit te volgen. Toen ik begin 2015 thuis kwam van mijn eerste les Adobe After Effects hoopte ik nog wat leuk met het programma te spelen later die avond. Maar ik bleek op. Ik ben een enorm nachtdier en krijg zelfs als ik heel moe ben normaal gesproken een nieuwe energie impuls rond een uur of tien. Maar die keer zat ik te knikkebollen op de bank en lag ik voor middernacht al in bed. Misschien dat ik er nu zodanig voor gewaarschuwd was dat ik er eigenlijk niet meer zo vatbaar voor was… Wie weet. In ieder geval fijn om te merken dat er energie over bleek.

Met die energie ging ik nog even Roosendaal in. In die stad heb ik een hotelkamer, dus. Het stuk Roosendaal wat ik gezien heb bevatte opvallend veel kappers en haarsalonnetjes, heel veel leegstaande winkelpanden, ook vrij veel vervallen huizen en te koop bordjes. In het centrum was een volkszanger het grote plein met biertentjes en terrasjes aan het toezingen. Ik hield het bij een Italiaans ijsje en ging er snel weer vandoor. 

Morgen gaan we verder met het de twee volgende belangrijke onderdelen van de camera: de recorder en de monitor. Ik kijk er weer naar uit!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Top